نامه ۸۱: مبارکت باشه پسرم

سلام گل پسر 

دیروز با مامانی رفتیم و تخت و کمدت رو تحویل گرفتیم . من که اداره بودم اما مامانی که رفته بود برای حساب کتاب با آقای فروشنده می گفت که دل و روده تخت بیرون بود و مامانی می فهمه که آقای فروشنده با اینکه میگفته سر هم کردن تخت خیلی آسون و راحته خودشم بلد نبوده اینکار رو بکنه . به هرحال با کلی اصرار و چونه زدن مامانی آقای فروشنده رو راضی میکنه که با پرداخت بیست هزار تومن شاگرداش همونجا تخت رو سوار کنند . 

من از اداره مرخصی گرفتم و با مامانی رفتیم دنبال کارا . خواستیم از فرصت استفاده کنیم و حالا که وانت میگیریم یه دستی هم به سر و گوش خونه بکشیم واسه همین چند تا وسیله و تیر و تخته جدید هم خریدیم . مامانی که میدونست من حوصله و اعصاب کول گرفتن تخت و کمد و بالا و پایین بردن وسیله از این همه پله ندارم زنگ زده بود به یکی از این شرکتهای خدماتی و برای ساعت ۴ دو تا کارگر گرفته بود . وانتی از همون اول شروع کرد به نق زدن که من عجله دارم و باید زود برگردم . آره پسرم تخت و کمد تو رو برداشتیم و وسیله های جدید که سنگین ترینش یه بوفه بود هم بار زدیم و رفتیم به سمت خونه . قبل از ساعت چهار رسیدیم اما خبری از کارگرا نبود . حالا مامانی هی زنگ میزنه و یارو خدماتیه هی میگفت دارن میان دارن میان . وضع بدی بود . از یه طرف همه همسایه ها زل زده بودند به وسایل تو لبخند میزدن و تبریک میگفتن و ازیه طرف راننده وانت میگفت عجله داره . آخر سر یه یاعلی گفتیم و خودمون وسیله ها رو بردیم بالا و زنگ زدم به شرکت خدماتیه و گفتم اگه جرات داری کارگرت رو بفرست بیاد اینجا تا حقشون رو بذارم کف دستشون .

بدی ماجرا این بود که تختت از در اتاقت رد نمی شد گل پسر . دیشب تقریبا دو ساعت طول کشید تا تخت رو باز کردم و دوباره سرهم شد البته مامانی هم خیلی کمک کرد . اون بیست هزارتومن هم که باد هوا شد و فدای سرت و به داستانت عزیزم . 

از صبح تا حالا از کمر درد دارم می میرم . تکون نیمتونم بخورم . هنوز نیومده داره انگولکمون میکنی بابایی ! قربونت برم . هر وقت از جلوی در اتاقت رد میشم و تخت و کمدت رو می بینم دلم غش میره . خستگیم تموم میشه .اینشالا از رنگ و مدلش خوشت بیاد .