سلام پسرم

احتمالا بعدها که تو و مانی بزرگ بشوید با خواندن این نوشته ها می پرسی چرا بین تو و مانی تبعیض قائل شده ام ؟

چرا برای مانی انقدر زیاد نوشته ام و برای تو کم ؟

و شاید فکر کنی که مانی را از تو بیشتر دوست دارم .

می دانی  پسرم ؟ دیروز روز تولد پدرم بود

بابا توی کتابش دو تا شعر به مریم و نرگس تقدیم کرده است

همیشه گلایه می کردم که چرا برای من شعر نگفته است ؟

ولی بعد از فوتش فهمیدم که چقدر برایش عزیز بوده ام

مثلا توی گاو صندوقش یکی از نامه های زمان دانشجویی مرا نگه داشته بود . نامه مرا گذاشته بود بین مدارک مهم مثل سند و دسته چک ها و دفترچه های بانکی . یعنی برایش ارزشمند بوده است . دلش می خواسته همیشه در جای امنی نگهش دارد . یا یکبار هم که به خانه بابا اینا رفته بودم و بابا منزل نبود یک نامه برایش نوشته و گذاشته بودم روی کتابهایش

بعد از فوتش وقتی داشتیم کبفش را می گشتیم نامه ام را پیدا کردم

نامه ای که بابا هر روز با خودش اینور و آنور می برده 

و احتمالا بارها خوانده بوده است

حالا می دانم چقدر برای بابا عزیز بوده ام

و برایم مهم نیست که شعری برایم نسروده باشد

تو هم باید بدانی که خیلی برایم عزیزی

شاید به اندازه مانی برایت نامه ننوشته باشم اما دلیلش این نیست که تو را کمتر از مانی دوست دارم

مانی اینروزها خیلی شیطون و بهانه گیر شده است

انقدر که اجازه نمی دهد به کارهای خودم برسم

انقدر که گاهی یادمان می رود بچه دیگری هم در راه داریم

اما زندگی کار خودش را می کند

تو روز به روز بزرگتر می شوی فندق کوچولو

و روزی که به دنیا می آیی من با یک نگاه عاشقت می شوم

می دانی پسرم ؟

عشق آدمها از قلبشان می آید

و قلب آدم مثل لیوان نیست که ظرفیتش محدود باشد

و با دوست داشتن خیلی زیاد یک نفر جایی برای بقیه باقی نماند

قلب آدم ها مثل اسفنج است

هرچقدر که بیشتر عشق داخلش بریزی بزرگتر می شود

و جا کم نمی آورد

اینها را نوشتم که بدانی چقدر برایم عزیز هستی

و صد البته انتظاری که برای به دنیا آمدنت و دیدن چهره تو داریم

با انتظاری که برای مانی داشتیم فرق دارد

و این خاصیت عشق است

که نمی شود آدم ها را شبیه هم دوست داشت

جنس دوست داشتن هر کسی فرق دارد

عاشقی قصه عجیب و غریبی است پسرم

نمی شود وصفش کرد

نمی شود توضیحش داد

باید بزرگ بشوی و تجربه اش کنی

گفتن و نوشتن و توضیح دادن اینکه چقدر دوستت دارم بی فایده است

باید به دنیا بیایی

زندگی کنی

و شاید روزی این نامه را بخوانی

تا طعم و مزه اش را بچشی 

و مفهومش را درک کنی