نامه دهم : گندمک مدل ۹۲

سلام گندم کوچولو ! 

یکی از خاصیت های دوران بچگی اینه که بچه ها هیچ وقت از هیچ چیزی خسته نمیشن 

یعنی یه بچه اگر صد بار یک کار رو تکرار بکنه که براش لذتبخش و جذاب باشه درست مثل دفعه اول از انجام دادنش کیف می کنه ... 

این حاصیت بچه هاست که پر از انرژی و شادی خالص هستند 

با کوچیکترین چیز اندازه دنیا شاد میشن و ازش لذت می برن ... 

اگر بخواهیم مقایسه کنیم تفاوت یه بچه با یه آدمبزرگ مثل تفاوت یه ماشین صفر می مونه با یه ماشین کارکرده ... 

یه ماشین نو ٬ همه قطعاتش سالم و نو هستن ... سرعت و شتاب و قدرتش عالیه و  خراب نمیشه ( البته خودروهای وطنی شامل این قانون نیستند ) 

بچه ها هم مثل همون ماشین نو ٬ سرحال و سالم و پرانرژی هستند .  

اما هرچی بزرگتر میشی قطعات سازنده انسان فرسوده تر میشن 

بیماری ها و مریضی ها دردها شروع میشن 

و از همه بدتر اینکه فکر و خیال و ذهن آدمبزرگها هیچ وقت به راحتی و رها بودن یه کودک نمیشه 

مگه اینکه دیوونه باشه .... 

گندم کوچولو ! بعضی آدمبزرگها همیشه خسته هستند 

حتی اول صبح که هنوز کار و تلاش شروع نشده خسته هستند . 

کاش بدونی که چقدر دوست داشتم جای تو بودم ... 

همونقدر بی خیال و آروم و رها که تو هستی توی دل مامانم لم داده بودم و چرت می زدم  

اینروزها می گذره و تو بدنیا میای و بزرگ میشی و یکروز که یک آدمبزرگ شدی اینجا رو میخونی و می فهمی منظورم چیه ... می فهمی خسته بودن یعنی چی ... 

اونوقت خودت هم به الان خودت حسودی خواهی کرد گندم کوچولو !