خوابهایم بوی تن تو را می دهند ...

مانی جان !

توی مهمانسرایی که این چند شب ساکن بودم یک صابون کوچولو بود که بوی تو را می داد .

پاکتش را گذاشته بودم زیر بالشم که شبها موقع خواب بوی تو توی مشامم باشد

امروز برگشتنی هرکار کردم دلم نیامد برش ندارم و نیاورم

امشب سرم را می گذارم روی بالشی که تو رویش شیر پس می دهی و بویش آدم را مست می کند و توی چشم هایت نگاه می کنم تا خوابم ببرد

پاکت صابون کوچولو هم می ماند توی چمدان سفرم

برای بعدهایی که مجبور باشم

روز را بی چشمهای تو سفر 

و شب را بی بوی تو سحر کنم .

صد البته تو هنوز معنای مجبور را نمی دانی ...