باببببببا

سلام پسرم

دیشب خانه مادربزرگت بودیم .

مادرت از آشپزخانه بیرون آمد و با بهت و تعجب به من اشاره کرد که تو را نگاه کنم .

من لم داده بودم روی مبل راحتی و حواسم به تو نبود

داشتی آرام آرام با دست قاب عکس بابا بزرگ مرحومت را روی میز نوازش می کردی

انقدر زیبا و احساس برانگیز که من شک نداشتم روح بابا آنجا به جای قاب عکسش نشسته و تو او را می بینی و داری صورتش را می نوازی . نوع دست کشیدنت به قاب شبیه لمس یک موجود بی جان نبود . انگار داشتی صورت جاندار بابابزرگ را نوازش می کردی . درست مثل وقتهایی که بغلت می کنم و تو خوابت می آید و به صورت من دست می کشی . یکهو بغض کردم و گوشه چشمم خیس شد . خواستم بروم یک گوشه ای تنها بنشینم که تو گریه کردنم را نبینی . بلند که شدم تو به طرف من برگشتی و دستهایت را بلند کردی که یعنی تو را هم بغل کنم و با خودم ببرم . و بعد در کمال ناباوری اولین لغات معنا داری که از تو شنیده ایم از زبانت خارج شد : بابببببببا

من و مادرت به هم نگاه کردیم و شروع کردیم به جیغ زدن و بالا و پایین پریدن و تو با تعجب به دیوانه بازی های ما نگاه می کردی . انقدر از شنیدن آن کلمات خوشحال بودیم که یادمان رفت غم چند ثانیه قبلش را .

مانی قشنگ بابا

تو بهترین هدیه خدا بودی به زندگی ما

مثل رنگین کمانی قشنگ

که نشانه پایان طوفان است

و نوید درآمدن خورشید از پس ابرها

+ از خیلی وقت قبل با مهربان کل کل داشتیم که مانی اول کداممان را صدا می کند : بابا یا مامان ؟

مهربان چند باری ادعا کرد که مانی او را صدا زده ولی خب شواهدی برای این ادعایش نداشت . دیروز اما بطور رسمی و در حضور هردومان  من پیروز این رقابت شدم.

الهی که قربان بابا گفتنت بشوم عزیز دل بابا