نامه ۸۳ : دونه های کوچیک آرزوهای بزرگ

سلام پسرم 

میدونی این عکس چیه ؟ 

اسمش پسته است .جزو تنقلاته و خیلی هم خوشمزه است . تو یادت نیست  چون اون وقتا تو بدنیا نیومده بودی . مردم تو عید آجیل میخریدن و توی آجیلشون پسته میریختن و وقتی میرفتن عید دیدنی کنار میوه و شیرینی به هم آجیل هم تعارف میکردن . 

وقتی ما کوچیک بودیم  فقط پسته های اجیل رو میخوردیم .  

میدونم الان دلت آب افتاد و دوست داری ببینی پسته چه شکلیه . بین خودمون باشه . تو که الان دندون نداری ولی بابایی دارم خیلی سخت کار می کنم و پولامو جمع می کنم تا ایشالا تا یکی دو سال دیگه که دندون درآوردی یه پولی پس انداز کنم و برات چند تا پسته بخرم . 

فقط قول بده برای دوستات تعریف نکنی و نگی پسته دیدی و خوردی . مردم گناه دارن . شاید دلشون بخواد .