قانون بقای پدر

سلام مانی قشنگ بابا

فردا روز پدر است .

هر سال یکروز به نام پدر و برای قدردانی از مقام او " روز پدر" نامگذاری می شود ولی روز پدر امسال با همه روزهای پدر سال های قبل برایم فرق دارد .

اول به این خاطر که اولین سالی است که خودم پدر شده ام  و خدا وجود نازنینی مثل تو را به من هدیه داده است و دوم به این خاطر که اولین سالی است که پدرم را از دست داده ام . می بینی بابا ؟ می بینی چه زمانه غریب و چه بازی متناقضی  است کار این دو روزه ی دنیا ؟

شاید اسمش را بشود گذاشت قانون بقای پدر :

پدر ها هیچ وقت نمی میرند بلکه از شکلی به شکل دیگر تبدیل می شوند .

پدری می میرد و پسری پدر می شود و پسری دیگر زاده می شود که روزی خودش پدر خواهد شد  . 

شاید معنی پدر بودن را روز پدر امسال بهتر از همیشه درک کنم . چون تو را در آغوش می گیرم که خلاصه همه شیرینی های دنیایی و هم اینکه جای خالی پدرم هست که بزرگترین جای خالی دنیاست . هیچ چیز مثل وجود تو نمی تواند روزهای مرا زیبا کند و هیچ چیز هم نمی تواند جای خالی آن مرد بزرگ را که تکیه گاه محکم من بود پر کند . 

مانی جان این چیزها را حالا حالا ها نخواهی فهمید . تا خودت پدر یا بی پدر نباشی متوجه نمی شوی که اولی چقدر شیرین و دومی چقدر دردناک است .

مادرم تعریف می کرد که من بچه فوق العاده محتاطی بوده ام . موقع راه رفتن موقع دست زدن به اجسام و موقع پایین و بالا رفتن از پله های خانه مادر بزرگ . تو هم دقیقا همینطور هستی . اجسام را ابتدا به آرامی و احتیاط لمس می کنی تا داغ  و سرد نباشند . تازگی ها دستت را می گیری به  مبل و صندلی و می ایستی و یواش و با احتیاط و با کمک آنها راه می روی اما نمی توانی تعادلت را حفظ کنی و بدون کمک آنها قدم برداری .  یکی دوبار هم که زمین افتاده ای حسابی تجربه دار و ترسو شده ای . به همین خاطر وقتی خسته می شوی همانطور ایستاده و مستاصل شروع می کنی با گریه مرا صدا کردن که بیایم و کمکت کنم تا بنشینی . لحظه محشری است آن لحظه که بین استیصال و ناراحتی و گریه وقتی دستم را به سمت تو دراز می کنم یکهو صورت غمگینت تبدیل می شود به لبخند شیرین . نمی دانی چه حس محشر و بی نظیری است که موجودی به نازنینی تو دست مرا با اعتماد می گیرد و تکیه می کند به آن .

مانی جان !

پدر درست مثل همین دست می ماند که وقتی خسته و غمگین و گرفتار هستی برای کمک به سمت تو می آید  و با دیدنش لبخند می شوی .

مانی جان  !

یکروز بزرگ می شوی و می فهمی چقدر گرفتن دستان پدر خوب است و یکروز لاجرم خواهی فهمید که چقدر تحمل نبودن چنین دستانی سخت است . امیدوارم آنروز خودت هم مثل من پدر شده باشی تا این جای خالی را کمتر حس کنی . امیدوارم تو هم بتوانی نبودن پدر را با پدر بهتری بودن جبران کنی . آرزو می کنم همیشه مرد و محکم باشی و یک بابای خوب برای بچه هایت : بابایی که وقتی نبود بچه هایش دلشان برای دستهایش حسابی تنگ می شود .

مانی جان ! پسر گلم

روز پدر و مرد بر تو مبارک