نامه ۱۰۹ : هفت روز مانده تا شروعت

سلام پسرم

باور نمیکنم هفته بعد این موقع تو بدنیا اومدی . انقدر فاصله ما به دیدنت کم شده که باورم نمیشه .باورم نمیشه از این به بعد توی ماشین وقتی سرم رو بچرخونم میتونم ببینمت . میتونم عکست رو بذارم روی دسکتاپ گوشی و کامپیوترم . مهمونی و سفر با هم میریم و همه جا تو و تصویر تو پیش منه .و وقتی از کار بر می گردم خونه میتونم بغلت کنم و ببوسمت .

از تصورش یه حس فوق العاده خوب پیدا میکنم و ناخوداگاه لبخند میشینه رو لبم .

فقط یه هفته مونده و این فاصله کم هم لذتبخشه و هم استرس زا

میدونی چه حالی دارم بابایی ؟

انگار یه عالمه کفتر توی سینه ام دارن بال بال میزنن

نه بابایی متوجه نمیشی

تو حالا نه میدونی کفتر چیه نه میدونی دل چیه نه می فهمی بال بال زدن یه عالمه کفتر توی سینه ادم چه حسی داره .

یه روز ایشالا خودت بابا میشی و بیتاب دیدن بچه خودت

شاید اون وقت بفهمی من حالا چی میگم .