نامه ۸۸ : اینو میخوام

سلام بابا جان 

هر وقت به خواهرزاده ام نگاه میکنم که چقدر بزرگ شده و یادم میفتد که تو هم یروز مث او قد میکشی و مدرسه میری حسرت میخورم . دیروز با پسر عمه جانت دو تایی رفتیم و توی چند تا پاساژ گشتیم . دارم تمرین می کنم بابا بودن و با پسرم به گردش رفتن رو  

یکزمانی این بچه تمام عشق زندگیم بود . راه نمیرفت و حرف هم نمیزد و حتی سرش روی گردنش تلو تلو میخورد . اونروزا فکر میکردم هیچ وقت هیچ کس را اندازه او دوست نخواهم داشت و حالا هرچند بسیار عزیز است ولی تو جای او را برای من گرفته ای . 

هربار که میبنیمش قدش بلندتر میشود . انقدر سریع که به وحشت میفتم .  

دیروز با هم رفتیم و گشتیم و براش اسباب بازی خریدم . روی سرامیک های رنگی می پرید و میگفت : دایی مواظب باش توی دره نیفتی . از پله برقی بالا می دوید و می گفت : من قدم از تو بلندتره . با شیرین زبونی هاش مردم را می خنداند و مغازه دارها قربون صدقه اش می رفتند . 

تمام دیروز از تصور اینکه یکروز اینکارها را با پسر خودم تکرار خواهم کرد دلم غنج می رفت .