نامه ۸۴ : ملاقات با جوجه های یکروزه

سلام پسرم 

چارشنبه های اینطوری رو خیلی دوست دارم . چارشنبه هایی که مامانی وقت دکتر داره.  

تقریبا نیم ساعت منتظر میشیم تا نوبتمون بشه  و تو این نیم ساعت یه عالم خانوم باردار گرد و قلمبه میبینم که دارن قل میخورن و اینور و اونور میرن . تجربه جالبیه . البته برای من که نه ولی برای مامانی دیدن زنهایی مثل خودش و در شرایط خودش جالبه . خودش رو باهاشون مقایسه میکنه و گاهی ازشون سوال میپرسه و تجربه هاشون رو با هم شریک میشن .  

یه قسمت لذبخش دیگه چارشنبه ها وقتاییه که کوچولوهای تازه بدنیا اومده از جلومون رد میشن  

اشتیاق بابا و مامانا وقتی از بیمارستان مرخص میشن  خیلی جالبه . جالبه که دو نفری با هم وارد بیمارستان بشین و حالا سه تایی برگردین . دیدن جوجه های یه روزه سرخ و سفید که هنوز چشماشون رو باز نکردن و دست و پاشون رو مثل دوره جنینی تکون میدن خیلی دیدنی و باحاله  . اما قشنگ ترین قسمت چارشنبه ها وقتیه که میریم دخل مطب و خانوم دکتر مامانی رو معاینه میکنه و با اون دستگاهشون صدای قلب تو رو گوش میدن . 

همیشه اینطوریه که خانوم دکتر چار پنج دقیقه علاف میشه تا تو رو پیدا کنه و ضربان قلبت رو بشنوه از بس که تکون تکون میخوری و اینور و اونور میری و بعد میگه : پسرتون خیلی شیطونه  

میدونی پسرم ؟ هروقت که من و مامانی پیش هم هستیم تو هم حضور داری ولی بودنت چون عکس العمل خارجی محسوس ( لااقل واسه من ) نداره شاید فراموش یا عادی بشه اما چارشنبه هایی که صدای قلبت رو میشنوم  تا مدتی حضورت رو پررنگ و کامل حس میکنم . 

میدونی پسرم ؟ با اینکه تو هنوز بدنیا نیومدی ولی چارشنبه هایی که مامانی وقت دکتر داره ما هم دو نفری میریم بیمارستان  و سه نفری برمیگردیم .