نامه ۷۴ : هوس های رنگ به رنگ

 

سلام پسرک عزیزم 

وقتی من کوچیک بودم و مدرسه می رفتم کشور ما درگیر جنگ بود . اوضاع اقتصادی کشور بهم ریخته و خراب بود و مردم برای تهیه مایحتاج روزانه دردسر و گرفتاری زیادی داشتن 

بابای من با دو شیفت کار و زحمت فراوان نمیگذاشت که ما هیچ کمبودی رو احساس بکنیم اما خب شرایط هم طوری نبود که هرچیزی که دلمون بخواد برامون مهیا بشه . 

نمیدونم چه خاصیتی توی مداد رنگی بیست و چهارتایی بود که همیشه حسرت و آرزوی داشتنش رو داشتم . با اینکه دیده بودم بچه هایی که مداد رنگی بیست و چهاررنگی دارن از خیلی از رنگهاش استفاده نمیکنن اما جعبه مداد رنگی بیست و چهار تایی یجور اسرارآمیز و رویایی بود که حتی من که زیاد نقاشیم خوب نبود رو هوایی می کرد .  

نمیدونم چرا هیچ وقت از بابا نخواستم برام یه جعبه مدادرنگی بیست و چهارتایی بخره . شاید فکر می کردم گرون باشه و بابا پول خریدنش رو نداشته باشه . شاید فکر می کردم من لیاقت داشتنش رو ندارم و شایدم فکر می کردم اگر به بابا بگم برام نخردش 

به هرحال یروز که دبستانی بودم سر زنگ نقاشی دیدم که دوست کناریم یه جعبه عجیب و غریب از تو کیفش بیرون آورد . اسمش مداد شمعی بود . بوی عجیبی می داد و رنگهاش خیلی خوشگل تر و پررنگ تر از مداد رنگی بودند . از دوستم خواهش کردم که اجازه بده منم از مداد شمعیش استفاده بکنم و اون هم قبول کرد اما من چون تجربه استفاده از مداد شمعی نداشتم انقدر بهش فشار دادم که شکست . 

میدونی پسر گلم ؟ هیچ وقت اون لحظه و اون خجالت و شرمساری رو فراموش نمیکنم . از خودم بدم میومد . البته دوستم هیچی نگفت ولی از قیافه اش معلوم بود که ناراحت شده . 

به خودم قول دادم تا روزی که زنده هستم به خاطر چیزهای غیر ضروری و فقط به خاطر اینکه دلم چیزی رو بخواد جلوی کسی دست دراز نکنم .  

اونروز من با مداد رنگی دوازده رنگ خودم هم میتونستم قشنگ ترین نقاشی رو بکشم . 

آره پسرم دنیا پره از چیزهای رنگارنگ و جورواجور و قشنگ . اما حقیقت اینه که هیشکی نمیتونه همه این چیزها رو با هم داشته باشه . آرزو می کنم  هیچ وقت دیدن داشته دیگران باعث حسرت و حسادتت نباشه و هر چیزی که دوست داری با تلاش و زحمت خودت بدست بیاری .