نامه ۶۰ : مادر

سلام پسر عزیزم 

دیشب وقتی داشتیم می خوابیدیم وقتی به مامانت شب به خیر گفتم و دمر ولو شدم رو رختخواب  مامانت به شوخی گفت : الهی کوفتت بشه . من اولش نفهمیدم منظورش چیه ولی بعد متوجه شدم منظورش همین دمر خوابیدنه . بعد تصور کردم اگر قرار بود ۹ ماه نتونم دمر بخوابم چه مصیبتی میشد . تازه این یکی از ساده ترین محدودیت هاشه .  

بابا ها هرچقدر هم بچه هاشون رو دوست داشته باشن بازهم نمیتونن ارتباط عاطفی که بین مادر و بچه هست رو درک کنن . مصداق (پاره تن) دقیقا همینه . اینکه یک موجود زنده از وجود تو و در درون تو شکل بگیره و ۹ ماه تمام صدای طپش قلبش رو بشنوی و تکون خوردنش رو درونت حس بکنی یک چیز عادی و ساده نیست . اتفاقیه که هیچ مردی نمیتونه هیچ جور تجربه بکنه و از بین زن ها هم یه تعدادشون میتونن درکش کنن که اسمشون میشه مادر . 

واسه همینه که مادر یک کلمه ساده و یه نسبت خویشاوندی معمولی نیست . مادر یه مفهوم بزرگه و مادر بودن یک حس بی نظیر که من و تو درکش نمی کنیم پسرم .  

قدر مامانت رو بدون پسرم و هیچ وقت اذیتش نکن هرچند که حتی اگه اذیتش کنی مامانت تو رو میبخشه اما قول نمیدم که من و خدا هم ببخشیمت . 

پی نوشت : اینطوری با تعجب نگام نکن و لبخند موذیانه نزن پسرم . اون جمله آخر کاملا جدی و تهدید آمیز بود .