نامه ۵۸ : دوراهی از هر طرف تلخ و سیاه

سلام گل پسرم  

داشتم نامه قبل را می خوندم  اونجایی که در مورد سونوگرافی گفتم . 

خانوم دکتر میگفت : این سونوگرافی برای بازدید دقیق اعضای بدن و اندام های توئه پسرم . 

شمردن تعداد انگشتها که زیاد و کم نباشند و حتی بازدید صورت و لبها که نواقصی مثل لب شکری وجود نداشته باشه . اولش فکر میکردم که این هم یک آزمایشه ولی بعد متوجه شدم که صرفا یک تجربه لذتبخش برای پدرو مادره که صورت کودکشون رو از نزدیک ببینند . 

نمیدونم این آزمایش از نظر علمی چه فائده ای داره . خدای نکرده اگر تو مشکلی داشته باشی مثلا ۶ تا انگشت داشته باشی یا لب شکری باشی چه فرقی میکنه ؟ 

مگه قانون اجازه میده که تو رو از بدنیا اومدن محروم کنیم . و به فرض هم که اجازه بده مگه من اجازه میدم که تو نیست بشی گل پسر ؟ 

خیلی راحته که من اینجا شعار بدم که نمیذارم و اجازه نمیدم فرزندم با وجود هر عیب و ایرادی از بین بره و باید بدنیا بیاد . ولی واقعیت خیلی تلخه و انتخاب خیلی سخت   

شاید من بگم من لبای شکری پسر گلم رو دوست دارم و می بوسمشون و اجازه نمیدم بخاطر همچین عیبی از زندگی محروم بشه ولی آیا خود بچه هم راضی هست ؟

افراد زیادی رو میشناسم که به خاطر معلولیت تموم عمر آرزوی مرگ کردن و زجر کشیدن و نفرین کردن به پدر و مادری که بوجودشون آوردن  

واقعا چه صبری دارند پدر و مادرهایی که بچه های معلول دارند . به خاطر پیشرفت علم امکان تشخیص و پیش بینی خیلی مریضی ها قبل از بدنیا اومدن وجود داره و قانون هم تا یه زمانی و در موارد خاص اجازه سقط رو به والدین میده اما چقدر تصمیم گیری درباره زندگی یا مرگ یک موجود کار سخت و مشکلیه و اگر این موجود فرزند خودتون باشه هزار برابر سخت تره 

برای سلامتی تو دعا میکنم و امیدوارم هیچ وقت رنج و درد جسمی و روحی اذیتت نکنه  

پی نوشت : معمولا مریضیا اسمهای ناجوری دارند و با شنیدنشون  احساس بدی به آدم دست میده . اما لب شکری با اینکه بیماری بدیه اما اسم قشنگی داره . لبهای شکری آدم رو به بوسیدن تشویق میکنن . حیف که وزارت بهداشت هم صاحاب نداره وگرنه یک تحصن اعتراض آمیز می کردیم که اسم این مریضی رو عوض بکنند و اسمی براش بذارن که کمتر تحریک کننده باشه . 

مگه ما چیمون از ملت شهید پرور کمتره ؟